Chauffeur en gids van de Heideslak en Heidehopper Gerrit Tijhof, neemt ons mee op zijn avonturen op de Sallandse Heuvelrug. Deze elektrowagens van Staatsbosbeheer nemen mensen die slecht ter been zijn mee op zowel korte en lange, alsmede thema-excursies. Voor of na de excursie bestaat de mogelijkheid om de expositieruimte te bezoeken en/of een lezing bij te wonen.
Een poosje geleden ging een groep blinden en slechtzienden uit de regio mee met een excursie op de Heideslak. Er stapte ook een mevrouw met een geleidehond aan boord. Normaal gesproken mogen er geen honden mee tenzij de andere passagiers er geen problemen mee hebben. Maar in het geval van een geleidehond wordt er altijd een uitzondering gemaakt. Gerrit noemt altijd zijn naam en vraagt de deelnemers ook hoe ze heten. Ook vraagt hij in het geval er een geleidehond meegaat of hij de hond ook bij de naam mag noemen. Bij deze bijzondere groep deelnemers moet je als chauffeur en gids behoorlijk inventief zijn om alles wat er te zien valt concreet te maken. Want…hoe breng je je verhaal tot leven? Door de tastzin gaat het gebied ook voor deze groep leven. Neem bijvoorbeeld de uitleg over de geologie van het gebied en de vuurstenen die er te vinden zijn. Als je twee vuursteentjes tegen elkaar ketst krijg je vonken, en ook krijg je dan die typische lucht van vuur. En om dat dan nog duidelijker te maken aan die slechtziende mevrouw, wordt er dan een jas over het hoofd getrokken om het donker te maken: “Kijk, vonken!” Helaas was de geleidehond het niet zo eens met deze aanpak, en volgde er een kort gegrom…
Het IJstijdenpad kende vroeger paaltjes met plaatjes van een mammoet erop. Gerrit heeft een plaatje hiervan bewaard om het deze groep mensen te laten zien en voelen. Overigens gebruikt Gerrit altijd de termen ‘zien’ en ‘kijken’ bij blinden en slechtzienden. Dit om deze groep gelijk te stellen met mensen zonder visuele handicap. Als hij bijvoorbeeld een blad van een boom wil laten voelen zegt hij: “Kijk maar eens even.”
Gerrit vindt het heerlijk om de deelnemers de tijd van hun leven te bezorgen. Hij vertelt dan ook vol passie over zijn belevenissen. De zomer is weer de tijd van het rijpen van de bosbessen. Deze kun je nog volop vinden op de Sallandse Heuvelrug. Er is ruimte voor één rolstoel aan boord. Maar een deelnemer die beide benen moest missen werd door andere passagiers in de elektrokar getild zonder zijn rolstoel. Zo kan het immers ook! En wat doe je dan als je graag nog eens bosbessen wilt plukken? Juist! Dan word je midden tussen de bosbessen gezet zodat je je heerlijk tegoed kunt doen aan die frisse zomerse vruchten. In het geval van deze meneer had het net geregend en was het veilig de bosbessen te consumeren, maar normaal gesproken krijgen de deelnemers wel een waarschuwing mee van Gerrit: “Eerst de bosbessen goed wassen, want vossen kunnen deze besmet hebben met eitjes van de lintworm!”
Hoe zie je nu het verschil tussen de Paardenkastanje en de Tamme kastanje? Gerrit legt het de deelnemers uit: “Trap maar eens op de bolster zodat ‘ie knapt. In de bolster van de Paardenkastanje zit maar één kastanje en in die van de Tamme kastanje zitten er maar liefst drie!”
Wilt u ook eens mee met Gerrit of één van zijn collega’s op een excursie met de Heideslak of Heidehopper? Neem dan contact op met: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
